به گزارش مشرق، «وحید حاجی پور» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

زمانی برای مجلس شورای اسلامی «هورا» می‌کشند و به احترام آن کلاه از سر بر می‌دارند و روزی دیگر که انتقاد و نامه‌ای منتشر می‌شود، عصاره اراده و فضل مردم به پاتوقی از افراد غیرمتخصص تغییر حالت می‌دهد. این عدم ثبات در نگاه به بهارستان قصه این روزهای وزارت نفت است که از نامه ۷۲ نماینده مجلس بسیار عصبانی و خشمگین است، به‌طوری که رسانه‌های رسمی و غیررسمی این وزارتخانه، به مجلس و نمایندگان حمله می‌کنند و رسماً نمایندگان را به «باج‌گیری» متهم می‌کنند. فارغ از اینکه نامه نمایندگان به سران سه قوا درباره ضعف مشهود مدیریتی وزارت نفت چه نیتی در پس خود دارد، باید گفت: این مجلس که توسط وزارت نفت به مجلسی ضعیف عنوان داده شده‌است، همان‌جایی است که بیشترین رأی اعتماد را در میان همه وزرای نفت به بیژن نامدار زنگنه داد.

اگر این مجلس باج‌خواه است، پس در روز رأی اعتماد باج‌های زیادی به آن‌ها داده شد و وقتی نامه باج‌دهی زنگنه به نمایندگان شمال کشور رسانه‌ای شد، صدایی از این وزارتخانه در نیامد که هیچ، بلکه رأی اعتماد کم‌نظیر به زنگنه را نشان‌دهنده بلوغ بهارستان دانستند.

بیشتر بخوانید:

درباره قرارداد فروش نفت به روسیه نمی‌توانم توضیح بدهم

امروز که صدای انتقاد بلند شده‌است، هرگونه هجمه و حمله‌ای به مجلس مشروعیت یافته‌است، به‌طوری که حتی در یادداشتی که در ارگان رسانه‌ای وزارت نفت منتشر شده‌است، نمایندگان به استهزا گرفته شده و ماجرای سلفی برخی نمایندگان با موگرینی مؤید عوام بودن مجلس شمرده شده‌است، بدون آنکه بخواهد اشاره کند که اغلب آن نمایندگان سلفی‌بگیر، از طرفداران سنتی و تعصبی وزیر نفت هستند که همواره از زنگنه دفاع کرده و می‌کنند. اگر مجلس دهم ضعیف است همه ابعاد ضعف آن را باید پذیرفت؛ این مجلس همان مجلسی است که وزارت نفت را خوشبخت کرده و وزیر نفت را بازخواست نمی‌کند که چرا به وعده‌های خود عمل نکرده‌است. اندک سؤالاتی که از وزیر نفت هم پرسیده می‌شود توسط چند نماینده مطرح شده‌است و کلیت مجلس همراه این وزارتخانه است. اگر مجلس امروز به زعم وزارت نفت، باج‌گیر است باید پرسید چه کسی آن‌ها را وارد این فضا کرده‌است؛ برای پاسخ به این پرسش باید به اتفاقات سال گذشته رجوع کرد.

روزی که زنگنه به مجلس رفت، هدایت‌الله خادمی، عضو کمیسیون انرژی از استخدام نمایندگان ادوار و فعلی مجلس در وزارت نفت انتقاد کرد؛ علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به دفاع از زنگنه پرداخت و گفت: اگر چنین موضوعی واقعیت داشته باشد با آقای وزیر برخورد خواهد کرد. زنگنه که به پشت تریبون رفت به دفاع از استخدام نمایندگان پرداخت و در فرازی از سخنان خود با دفاع از این اقدام خود گفت: عدم استخدام نمایندگان فسادزا است. پس از این فراز بود که نمایندگان فریاد احسنت احسنت سر دادند. بله آقای زنگنه؛ این مجلسی که نامه ۷۲ نماینده وزارتخانه متبوع شما را برآشفته کرده‌است، همان مجلسی است که با اظهارات جنابعالی به شعف آمد و برایتان کف زد.

این مجلس همان مجلسی است که نمایندگان به دنبال استخدام هستند و برای تسهیل در استخدام خود، مصاحبه می‌کنند و مدام از شما تعریف می‌کنند تا شاید مانند ۴۰ نماینده سابق و فعلی، صاحب سمتی در نفت شوند. صدای حمایت از وزارت نفت، بسیار بلندتر از صدای انتقاد از این نهاد است، اما گویا وزارت نفت به حدی نمی‌تواند صدای نقد را بشنود که وزیر نفت می‌گوید این نامه تهمت است و می‌توان از نظر حقوقی آن را پیگیری کرد. زنگنه نمایندگان امضاکننده را به شکایت تهدید کرد تا نشان بدهد در مجلسی که تمام و کمال در اختیار اوست، طنین صداهای خفیف مخالفان هم آزاردهنده است.

مجلسی که برای وزیر نفت به هر بهانه‌ای نامه تشکر و تقدیر «ردیف» می‌کند، حتماً می‌تواند نامه‌ای را در نقد عملکرد وزیر نفت منتشر کند و برای آن امضا بگیرد، مگر آنکه فقط بخواهیم مدح بشنویم و بابت هر اتفاقی که می‌افتد یا نمی‌افتد، صحن علنی مجلس را مدیحه سرای خود کنیم. البته وزارت نفت حق دارد و باید به این نامه پاسخ دهد، اما با آرامش. می‌تواند با یک اشاره هم چند نامه تشکرآمیز برای نمایندگان آماده کند تا پای آن را امضا کنند و بعد در بوق و کرنا کند که تقدیر ۲۲۰ نماینده از مواضع و اقدامات وزارت نفت.

این رسم رایجی طی پنج سال گذشته بوده‌است که هرگاه عرصه تنگ شده، این نامه‌ها به کمک آمده‌است. امروز هم دیر نیست، اما از یاد نبریم که همراه‌ترین مجلس برای وزرای نفت ۴۰ سال اخیر، مجلس دهم برای زنگنه بوده‌است؛ این همراهی به حدی بوده‌است که نامه ۷۲ نفر این وزارتخانه را از حالت عادی خارج کرده‌است!